به گزارش شمالغرب ، در بسیاری مواقع و بویژه در طول سفر و در مسیر بزرگراهها و جاده ها شاهد هستیم که خودروهایی که در حال تردد هستند با روشن و خاموش کردن چراغ و یا با بالا بردن دست و نشان دادن علامت چراغ پلیس، سعی دارند حضور پلیس را به دیگران اطلاع دهند تا موارد ایمنی را رعایت کنند تا مبادا توسط پلیس جریمه شوند.

این علامت دادن ها از طرف راننده ها به یکدیگر، شاید نقش مثبتی داشته باشد. نقش مثبت به دلیل وجود حس هم نوع دوستی در بین مردم که همدیگر را از احتمال دچار شدن به ضرر مادی آگاه می کنند و از جنبه دیگر ناخواسته باعث رعایت مسایل ایمنی توسط راننده‌ها نیز می‌شود.

این موضوع را می‌توان از زاویه دیگری نیز نگاه کرد، و آن حضور  پلیس راهنمایی و رانندگی در جاده ها و علل و عواملی که مردم به خاطر آن سعی دارند اطلاع رسانی کنند و به دیگران هشدار دهند.

پلیس هایی که هدف از حضورشان در جاده ها قطعا هدایت رانندگان و پیشگیری از اتفاقات ناخوشایندی است که احتمال دارد در اثر رعایت نکردن موارد ایمنی توسط رانندگان عواقبی برگشت ناپذیر داشته باشد.

نقش راهنما و هدایتی ماموران راهنمایی و رانندگی یکی از موضوعات غیر قابل انکار است و تلاش های شبانه روزی و صادقانه این قشر، گویای این واقعیت است.

اما موضوعی که در این بین به عنوان نمره منفی برای تلاشگران عرصه امنیتی می‌تواند محسوب شود، حضور برخی ماموران راهنمایی و رانندگی در نقاط کور و غیر قابل دید جاده‌هاست که غافلگیری رانندگان را به همراه دارد و این غافلگیری همراه با برگ جریمه هایی است که صرف نظر از مبالغ آن، سوء برداشت هایی را در خصوص نقش پلیس به عنوان هادی جاده ها به همراه دارد.

موضوعی که با خدشه وارد کردن به رسالت واقعی ماموران راهنمایی و رانندگی باعث می شود تمام زحمات این قشر تلاشگر فراموش شود و جنبه مچ گیری و غافلگیری بر جنبه ارشادی و هدایت فائق آید.

باید توجه داشت که آموزش های فرهنگی توسط ماموران، می تواند نتایج بهتری به همراه داشته باشد و البته باعث به ثمر نشستن هر چه بیشتر تلاش‌های این ارگان نیز شود.  

البته لازم است رانندگان خودروها نیز در تلاش باشند با رعایت موارد ایمنی، هم باعث کاهش اتفاقات ناگوار در جاده ها باشند و هم  راه برای ارائه خدمات بیشتر توسط ماموران راهنمایی و رانندگی هموار کنند و منتظر چراغ های خودروهای مقابل برای اطلاع دادن از حضور ماموران در جاده ها نباشند.

در پایان باید گفت ریشه عادت‌های ناروا در رفتار های ما، قطعا عدم توجه به قوائد و قوانین است. این بی توجهی می تواند هم از طرف مجریان قانون باشد و هم از طرف شهروندان. اما در نهایت برازنده پلیس دلسوز و شهروندان گرانقدر جامعه ما نیست که حرمت قانون را شکسته و از راه‌های گریز از قواعد، دنبال راه انداختن کار خود باشند. 

یادداشت از: مصطفی محمدی